Vol verwachting klopt ons hart! Aankomende zondag staat ‘hij’ weer op het programma. Vlaanderens Mooiste. De Ronde. De Ronde van Vlaanderen. Het Vlaamse voorjaar komt dit weekend tot een climax met deze oerkoers voor Flandriens. Wie maakt zichzelf onsterfelijk door de 106e editie van De Hoogmis te winnen? We blikken uitgebreid vooruit!
De nieuwe RIDE Magazine is een must-have voor iedere wielerliefhebber. Bestel de ultieme voorbereiding op het wielerseizoen online en krijg hem gratis thuisbezorgd.
Wat maakt de Ronde van Vlaanderen nu de Ronde van Vlaanderen? De Vlaamse schrijver Willie Verhegghe heeft er tientallen, zo niet honderden, gedichten aan gewijd. Over de kasseien van de Molenberg, Oude Kwaremont en Koppenberg zegt hij het volgende: “Hoofden van steen, kaal, verbaasd/weggezakt in de aarde als kleine doden/Met een grijnslach om de mond.” Het is volgens Verhegghe veel meer dan alleen een wielerkoers tussen punt A en B. “De Ronde van Vlaanderen, dat is poëzie. De schoonheid van het landschap, de Vlaamse Ardennen, dit is het mooiste hoekje van Vlaanderen. Zelfs als de zon niet schijnt.”
Ook voor Verhegghe was er een specifiek moment waarop hij werd verleid door de charmes van de Ronde van Vlaanderen. We moeten terug naar De Ronde van 1951, gewonnen door de onverzettelijke Italiaan Fiorenzo Magni. “Ik was vier. Ik voel heel duidelijk de hand van mijn vader. Daarachter komen de motorrijders in hun zwarte leren jacks. Voor mij zijn het duivels. Fiorenzo, ‘il leone delle Fiandre’, komt eraan. Hij is kaal en zit onder de modder. Ik zie nog hoe hij in de buurt van mijn huis komt. Uit zijn metalen bidon ontleen ik mijn liefde voor het wielrennen. Er is niets aan te doen. Daar zit poëzie in.”*
De Ronde van Vlaanderen is als een eeuwigdurend gedicht dat elk jaar wordt uitgebreid met een versje of twee.
De Vlamingen verzamelen zich massaal op de flanken van de Muur van Geraardsbergen – foto: Cor Vos
* Uit het boek De Klassiekers, samengesteld door Jacques Hennaux.
Met de gevleugelde uitspraak ‘Heeren, vertrekt’ begon op zondag 23 mei 1913 de allereerste editie van de Ronde van Vlaanderen. Het peloton, dat tegenwoordig uit om en nabij de tweehonderd renners bestaat, telde in 1913 slechts 37 coureurs. Deze dappere lieden begonnen op de Korenmarkt in Gent aan een tocht van 324 kilometer over slechte steenwegen richting de wielerbaan in Mariakerke. Ze werden tot het uiterste gedwongen, die dag, en de eersten bereikten pas na meer dan twaalf uur in het zadel de finish. De allereerste winnaar was niet geheel toevallig een lokale favoriet: de in Rekkem geboren Paul Deman.
Wat Paul Deman toen nog niet wist, is dat de wedstrijd in daaropvolgende decennia alsmaar populair werd en wist uit te groeien tot een van de grootste koersen op de wielerkalender. Zeker voor de renners met een voorliefde voor het stuiteren over slecht liggende kasseien. Het idee om een dergelijke wielerkoers te organiseren op Vlaamse bodem, kwam uit de koker van (sport)journalist Karel Van Wijnendaele. De geestelijk vader van de Ronde van Vlaanderen was met zijn nieuwe krant De Sportwereld op zoek naar hogere oplagecijfers en dus moest een heroïsche wedstrijd in Vlaanderen dienen als publiciteitsstunt.
Zelfs Eddy Merckx ziet af op de Koppenberg – foto: Cor Vos
Er is sindsdien veel veranderd. Zo trokken de renners in de begindagen van de Ronde niet tot nauwelijks over de Vlaamse hellingen. Kasseien waren er in overvloed, maar werden vaak ook weer uit het parcours gehaald, ook al omdat het landschap aardig was herschapen na de puinhopen van de Tweede Wereldoorlog. De organisatie kwam al snel tot het besef dat de koers meer spankracht nodig had. Men besloot buiten de gebaande paden te treden, op zoek naar spektakel.
En zo werd het zwaartepunt van de koers langzaam maar zeker verlegd naar de Vlaamse Ardennen. De Kluisberg, Kwaremont en Kruisberg waren de eerste scherprechters, maar in 1950 kwamen de verantwoordelijken ook met een nieuwe helling op de proppen: de Muur van Geraardsbergen. Twintig jaar later werd de kasseienklim richting het kapelletje een vast ankerpunt en zo een jaarlijks terugkerende scherprechter. In de jaren zeventig van de vorige eeuw trokken de renners ook voor het eerst naar de voet van de Oude Kwaremont en de nog altijd gevreesde Koppenberg. De puzzelstukjes vielen zo ineen.
Maar genoeg over de vroege geschiedenis van de Ronde van Vlaanderen en het parcours. Wie een blik werpt op de erelijst, ziet veel grote namen passeren. Maar wat ook meteen opvalt, is dat het niet evident is om een koers als de Ronde meerdere malen te winnen. Eddy Merckx won in zijn carrière zeven keer Milaan-San Remo, maar ‘slechts’ twee keer de Ronde van Vlaanderen. Zijn generatiegenoot en grote rivaal Roger De Vlaeminck won in zijn gloriejaren klassiekers bij de vleet, maar was slechts één keer de beste in zijn thuisklassieker. En daar was ook nog eens de diskwalificatie van Freddy Maertens voor nodig.
Johan Museeuw en Peter Van Petegem, twee toonaangevende figuren in de jaren negentig en nul – foto: Cor Vos
De Ronde van Vlaanderen is met andere woorden een verdraaid lastige koers om te winnen, maar Achiel Buysse (1940, 1941 en 1943), Fiorenzo Magni (1949, 1950 en 1951), Eric Leman (1970, 1972 en 1973), Johan Museeuw (1993, 1995 en 1998), Tom Boonen (2005, 2006 en 2012) en Fabian Cancellara (2010, 2013 en 2014) slaagden er wel in om deze monumentale klassieker tot drie keer toe op hun erelijst te plaatsen. Deze kampioenen zijn, tot op heden, de recordhouders. En dat zal ook nog wel een jaartje zo blijven: in het huidige peloton vinden we namelijk geen tweevoudige winnaars terug.
Als we nog eens goed kijken naar de erelijst, zien we maar liefst 69 Belgische vlaggetjes. Dat mag overigens geen verbazing wekken. De eerder genoemde Paul Deman was in 1913 de eerste Belgische triomfator, maar ook van de Ronde tout court. Philippe Gilbert is voorlopig de laatste Belg die als winnaar over de streep kwam, inmiddels alweer vijf jaar geleden. Nederland en Italië staan gedeeld tweede op de lijst. Beide landen wisten in al die jaren elf keer een winnaar af te leveren. Magni (3x), Dino Zandegu, Moreno Argentin, Gianni Bugno, Michele Bartoli, Gianluca Bortolami, Andrea Tafi, Alessandro Ballan en Alberto Bettiol zijn de Italianen op de erelijst.
Fabian Cancellara neemt in 2016 afscheid van het Vlaamse publiek – foto: Cor Vos
Wim van Est, Jo de Roo, Evert Dolman, Cees Bal, Jan Raas (in 1979 en 1983), Hennie Kuiper, Johan Lammerts, Adrie van der Poel, Niki Terpstra en Mathieu van der Poel zorgden voor Nederlands succes in Vlaanderen. Het is niet ondenkbeeldig dat we ook dit jaar weer een Nederlandse winnaar krijgen.
Laatste tien winnaars Ronde van Vlaanderen 2021: Kasper Asgreen 2020: Mathieu van der Poel 2019: Alberto Bettiol 2018: Niki Terpstra 2017: Philippe Gilbert 2016: Peter Sagan 2015: Alexander Kristoff 2014: Fabian Cancellara 2013: Fabian Cancellara 2012: Tom Boonen
Voor de 105e editie van de Ronde van Vlaanderen was veel weer bij het oude. Natuurlijk, voor de start en na de finish zagen we nog de nodige mondkapjes en er waren nog wel wat COVID-beperkende maatregelen, maar de koers werd wel weer in het voorjaar verreden. Een vreemde gewaarwording was wel dat er geen fans langs het parcours stonden, althans, toch niet op de bekende Vlaamse hellingen en kasseistroken. Corona was andermaal spelbreker. “Natuurlijk zou ik liever zien dat Wout van Aert en Mathieu van der Poel door een mensenzee de Oude Kwaremont zij aan zij naar boven rijden. Dat zal ook in 2021 helaas niet het geval zijn”, zei Tomas Van Den Spiegel, CEO van Flanders Classics, erover.
Na een sobere start in Antwerpen barstte de traditionele strijd om de vroege vlucht los. In een vlakke etappe van de Tour de France is de eerste de beste aanval vaak meteen raak, in Vlaanderen zijn de belangen groter en duurt het daardoor wat langer. Ook nu was het na diverse schermutselingen nog niet beklonken. De vlucht van de dag ontstond uiteindelijk in twee schuiven. Stefan Bissegger (EF Education-Nippo), Mathijs Paasschens (Bingoal Pauwels Sauces), Fabio Van den Bossche (Sport Vlaanderen-Baloise), Jelle Wallays (Cofidis) en Mathias Norsgaard (Movistar) reden na tien kilometer weg.
Nico Denz (Team DSM) en Hugo Houle (Astana-Premier Tech) maakten daarna nog de oversteek en zo konden we op een gegeven moment spreken van een kopgroep van zeven. Het peloton liet duidelijk begaan en zo kon het verschil oplopen tot maar liefst twaalf minuten. Intussen werden twee renners uit koers genomen vanwege een wel zeer opvallende reden: Otto Vergaerde en Yevgeniy Fedorov werden door de wedstrijdjury uit koers gehaald na een openlijke ruzie, waarbij geprobeerd werd elkaar van de fiets te rijden. Deceuninck-Quick-Step en Jumbo-Visma hadden er geen boodschap aan en bepaalden het tempo in het peloton.
De vroege vluchters, met op kop Nico Denz – foto: Cor Vos
Deceuninck-Quick-Step, voor een keer Elegant-Quick-Step genoemd, besloot op de Molenberg een eerste keer echt door te trekken. De sterrenformatie van Patrick Lefevere gaf hiermee een eerste signaal af, maar het kreeg geen vervolg. De voorsprong van de kopgroep was inmiddels, met nog goed tachtig kilometer te gaan, teruggelopen tot drie minuten. De nervositeit in het peloton nam duidelijk toe en dit leidde tot een massale valpartij, niet zo ver van de tweede passage van de Oude Kwaremont. Onder meer Julian Alaphilippe, Kasper Asgreen, Alexander Kristoff, Michael Matthews en Oliver Naesen waren erbij betrokken.
De meeste toppers slaagden erin om weer terug te keren, net voor een nieuwe passage van de Oude Kwaremont. Op deze klim werden wat plaagstootjes uitgedeeld, maar de koers brak pas volledig open op de Paterberg. Op deze smalle en lastige kasseiklim toonden Van der Poel en Asgreen zich de sterksten, Van Aert gaf daarentegen een iets mindere indruk. Het bleek een veeg teken voor de Belgische favoriet, want op de steilste stroken van de Koppenberg zag hij even alle kleuren van de regenboog in een poging om Van der Poel en Asgreen te volgen. Van Aert kromde echter de rug en was mee.
Van der Poel trekt vol door op de uitloper van de Oude Kwaremont – foto: Cor Vos
Het spel zat op de wagen en op de Taaienberg wisten Van der Poel, Van Aert, Asgreen, Alaphilippe en Dylan Teuns weg te rijden. De vijf kleppers reden naar de eerder ontsnapte Marco Haller toe en met deze zes renners begonnen we aan de Hotond. Op deze lange en vervelende asfaltklim zag Asgreen zijn moment gekomen. De hardrijder sprong weg uit het eerste groepje en kreeg het gezelschap van Van der Poel en Van Aert, daarachter verdedigde Alaphilippe de aanval van zijn Deense ploeggenoot. De overige favorieten, denk aan Sep Vanmarcke, Greg Van Avermaet en Dylan van Baarle, reden op dat moment al in geslagen positie.
Van der Poel, Van Aert en Asgreen: met deze drie matadoren trokken we naar de laatste passage van de Oude Kwaremont. Op deze helling leek er weinig te gebeuren, maar dat was buiten Van der Poel gerekend. De Nederlander wachtte speciaal op de uitloper van de Oude Kwaremont om zijn versnelling te plaatsen en die bleek te machtig voor Van Aert, die het hoofd moest buigen en op achtervolgen was aangewezen. Ook Asgreen moest zich binnenstebuiten trekken om Van der Poel te volgen, maar slaagde er richting de Paterberg, met een ultieme versnelling en op zijn tandvlees, in om de oversteek te maken.
En zo hadden we plots nog twee leiders in de 105e Ronde van Vlaanderen. Van der Poel en Asgreen trokken gezamenlijk over de Paterberg, de laatste klim van de dag, en wisten in de vlakke kilometers richting Oudenaarde uit de greep te blijven van de eerste achtervolgers. Titelverdediger Van der Poel leek vol vertrouwen en keek niet op van een extra kopbeurt, Asgreen leek daarentegen wat op economie te koersen. In de sprint op de Minderbroedersstraat koos Asgreen het wiel van de gedoodverfde favoriet Van der Poel, die net als in 2020 van kop af de spurt wilde regelen. Dit keer volgde er echter een andere uitkomst.
Kasper Asgreen schreeuwt het uit als winnaar van Vlaanderens Mooiste – foto: Cor Vos
Van der Poel ging op ruim 200 meter aan en leek af te stevenen op de winst en titelprolongatie, maar werd toch geklopt door een ijzersterke Asgreen. De coureur van Alpecin-Fenix probeerde nog wel een tweede keer aan te zetten, maar zat er volledig doorheen en moest het hoofd buigen. Asgreen wist zo een verder al uitstekend voorjaar, hij was eerder al de beste in de E3 Saxo Bank Classic, van nog meer glans te voorzien. Daarachter werd de taaie Greg Van Avermaet derde, na een gewonnen sprintje tegen Jasper Stuyven. Sep Vanmarcke werd vijfde, de Belgische hoop Van Aert ‘slechts’ zesde.
Uitslag Ronde van Vlaanderen 2021 1. Kasper Asgreen (Deceuninck-Quick-Step) 2. Mathieu van der Poel (Alpecin-Fenix) 3. Greg Van Avermaet (AG2R Citroën) 4. Jasper Stuyven (Trek-Segafredo) 5. Sep Vanmarcke (Israel Start-Up Nation)
Aan het parcours van de Ronde van Vlaanderen is weinig gesleuteld in vergelijking met voorgaande jaren. Zo vertrekken de renners ook ditmaal weer vanuit Antwerpen, maar dat zal volgend jaar wel anders zijn. Vanaf dit jaar wordt, als startplaats voor de Ronde van Vlaanderen, voor een periode van zes jaar afgewisseld tussen Antwerpen (in 2022, ’24 en ’26) en Brugge (in 2023, ’25 en ’27). De cyclus begint dit jaar met Antwerpen en dus blijft alles nog even bij het oude. Op de Grote Markt van Antwerpen zal er een waar volksfeest losbarsten.
De organisatie heeft dit jaar maar weinig verrassingen in petto. Zo blijft de finale ongewijzigd. In de voorfinale gaan er wel enkele dingen op de schop. In vergelijking met vorig jaar ontbreken de Katteberg en de Eikenberg. Daar komt één nieuwe helling voor terug: de Achterberg. Deze helling in Leupegem is 1.500 meter lang, kent een gemiddelde hellingsgraad van 4,4% en heeft een uitschieter tot 14%. Deze Achterberg is de derde helling van de dag, als intermezzo tussen de Kortekeer en de Wolvenberg.
Maar eerst volgt er, na de start in Antwerpen, een lange vlakke aanloop van zo’n honderd kilometer langs bekende wielerplekken en -steden als Beveren, Sint-Niklaas, Dendermonde en Zottegem. In de eerste koersuren zien we tussen de renners vaak een hevig gevecht om in de vlucht van de dag te zitten. Met de kasseien van de Lippenhovestraat wordt de prefinale ingeluid, vrijwel meteen gevolgd door de slecht dokkerende stenen van de Paddestraat. Niet veel later staat ook de eerste helling van de dag op het programma.
Vorig jaar reed het peloton na de kasseien van de Paddestraat richting de Katteberg, maar nu draait men op alternatieve wijze de Schelde af, op weg naar de eerste passage van de Oude Kwaremont. Deze ruim twee kilometer lange kasseiklim zal later, in de diepe finale, nog een cruciale rol spelen in de strijd om de zege. De eerste beklimming van de Oude Kwaremont zal nu vooral aanvoelen als een eerste test op weg naar de prefinale, een eerste indicatie voor de renners hoe het nu is gesteld met de vorm.
De kans is klein dat het daarna weer stilvalt, gezien de snelle opeenvolging van Vlaamse kuitenbijters. In een straal van 35 kilometer volgen de Kortekeer, de Achterberg (in plaats van de Eikenberg), de kasseien van de Holleweg, de Wolvenberg, de kasseien van de Karel Martelstraat en Jagerij, de beklimming van de Molenberg, Marlboroughstraat, de Berendries en tot slot de Valkenberg. Na de top van de Valkenberg is het nog 88 kilometer tot de finish en de vraag is wie dan al de knuppel in het hoenderhok heeft gegooid.
Gilbert wordt naar voren geschreeuwd op de Oude Kwaremont – foto: Cor Vos
Met bijna tweehonderd kilometer in de benen kan de echte finale losbarsten. Of de grote favorieten voor de zege al hun kaarten op tafel willen gooien, is maar zeer de vraag, maar het is wel een ideaal moment voor de schaduwfavorieten om eens flink aan de boom te schudden. Dat kan zeker op Berg Ten Houte of de Kanarieberg, de volgende hellingen op het parcours. Eenmaal over de Kanarieberg gaat het voor de tweede keer naar de Oude Kwaremont en vervolgens de Paterberg. Een inmiddels onafscheidelijk duo in Vlaanderens Mooiste.
Na de eerste passage van de Paterberg zal de nervositeit een kookpunt bereiken, zeker als de renners in de verte de Koppenberg zien liggen. Het is en blijft een mythische klim vanwege zijn slecht liggende keien (al is het niet meer zo erg als in de jaren van Eddy Merckx en Roger De Vlaeminck) en een maximale hellingsgraad van 22%. Een kleine hapering kan leiden tot een opstopping, met alle gevolgen van dien. Het is echter ook een mooie klim om het verschil te maken.
Na de o zo gevreesde Koppenberg zal de koers niet meer stilvallen. Al vrij snel volgt de laatste vlakke kasseistrook van de dag met de 2.400 meter lange Mariaborrestraat, gevolgd door de Steenbeekdries en Taaienberg. Die laatste met kasseien bezaaide helling is onlosmakelijk verbonden met Tom Boonen. Na de Taaienberg gaat het in gestrekte draf naar de Kruisberg. Vanaf die klim is het nog ongeveer tien kilometer naar de laatste passage van de Oude Kwaremont.
Van der Poel en Asgreen zijn aan elkaar gewaagd op de Paterberg – foto: Cor Vos
Op deze ruim twee kilometer lange hindernis is het mogelijk om als sterkste man weg te rijden. Vraag dat maar aan Alberto Bettiol, die in de Ronde van 2019 verantwoordelijk was voor een dergelijk huzarenstukje. Na deze kuitenbijter rest enkel nog de Paterberg voor een laatste krachtsexplosie bergop. Op de Oude Kwaremont gaat het vooral om de pure macht, de Paterberg is vanwege zijn lengte van nog geen 400 meter veel meer een helling voor de explosieve lieden.
Eenmaal op de top van de Paterberg draaien de coureurs linksaf en beginnen ze aan de vlakke finale richting Oudenaarde. Een solist moet dan nog dertien kilometer afzien over relatief vlakke Vlaamse wegen. Op dit stuk kan een achtervolgende groep nog samenwerken en ligt een hergroepering altijd op de loer. Als de koploper eenmaal de brede Minderbroedersstraat opdraait, ziet hij de verlossende eindstreep liggen.
Zondag 3 april, Ronde van Vlaanderen: Antwerpen – Oudenaarde (272,5 km) Start: 10.00 uur in Antwerpen Finish: omstreeks 16.30 uur in Oudenaarde
Alle hindernissen in de Ronde van Vlaanderen 2022
Beklimmingen 1. Oude Kwaremont (2.200 meter aan 4%) – Omstreeks 13.25 uur 2. Kortekeer (1.000 meter aan 6,2%) 3. Achterberg (1.500 meter aan 4,4%) 4. Wolvenberg (645 meter aan 7,9%) 5. Molenberg (463 meter aan 7%) 6. Marlboroughstraat (2.000 meter aan 3%) 7. Berendries (940 meter aan 7%) 8. Valkenberg (540 meter aan 8,1%) 9. Berg Ten Houte (1.100 meter aan 6%) 10. Kanarieberg (1.000 meter aan 7,7%)
11. Oude Kwaremont (2.200 meter aan 4%) – Omstreeks 15.15 uur 12. Paterberg (360 meter aan 12,9%) 13. Koppenberg (600 meter aan 11,6%) – Omstreeks 15.30 uur 14. Steenbeekdries (700 meter aan 5,3%) 15. Taaienberg (530 meter aan 6,6%) 16. Kruisberg/Hotond (2.500 meter aan 5%) 17. Oude Kwaremont (2.200 meter aan 4%) – Omstreeks 16.05 uur 18. Paterberg (360 meter aan 12,9%) – Omstreeks 16.10 uur
Kasseistroken 1. Lippenhovestraat (1.300 meter) 2. Paddestraat (1.500 meter) 3. Holleweg (1.500 meter) 4. Kerkgate (2.500 meter) 5. Jagerij (800 meter) 6. Mariaborrestraat (2.400 meter) 7. Stationsberg (600 meter)
Wat we nu eigenlijk hebben geleerd van de voorbije kasseiklassiekers? Dat de mannen van Jumbo-Visma er momenteel met kop en schouders bovenuit steken. Dat kwam in de E3 Saxo Bank Classic perfect tot uiting: Wout van Aert en Christophe Laporte reden er zonder pardon weg van de tegenstand en kwamen gebroederlijk over de finish. Ook in Gent-Wevelgem werd de koers voor een groot deel bepaald door de geel-zwarte formatie, al stak de inmiddels veelbesproken Eritreeër Biniam Girmay een stokje voor de plannen van de Nederlandse formatie door er met de zege vandoor te gaan.
Er leek kortom geen vuiltje aan de lucht voor Jumbo-Visma, maar op donderdag werd duidelijk dat Van Aert zich niet goed voelt en de verkenning met zijn ploeggenoten moest overslaan. Een dag later kwam de mededeling dat hij “forfait moet geven voor De Ronde” vanuit de ploeg. Voor Van Aert, die er alles aan heeft gedaan om top te zijn voor De Ronde, is het een zeer bittere pil: het coronavirus heeft hem net in deze week te pakken gekregen, waardoor deelname aan de Ronde onmogelijk is. Het zal bovendien ook voor een compleet andere koersdynamiek zorgen, nu Van Aert er zondag niet bij is.
Ligt voor Mathieu van der Poel, de sportieve Nemesis van Van Aert, nu de weg open voor een tweede zege in de Ronde van Vlaanderen? De coureur van Alpecin-Fenix heeft een atypische voorbereiding achter de rug richting de belangrijkste voorjaarsklassiekers. Van der Poel moest wegens hardnekkige rugproblemen zijn seizoenstart uitstellen en reed pas in Milaan-San Remo zijn eerste wedstrijdkilometers. Dit belette MVDP echter niet om meteen mee te doen voor de overwinning: met een derde plaats in San Remo begon hij met een sportieve knaller aan zijn wegcampagne. Van der Poel bleek al over de juiste basis te beschikken, vervolgens was het zaak om koershardheid op te doen.
Mathieu van der Poel – foto: Cor Vos
Het verklaart de keuze van de 27-jarige Nederlander om de Settimana Internazionale Coppi e Bartali te betwisten, in plaats van de E3 en Gent-Wevelgem. Van der Poel wist in Italië, in de luwte, zijn vorm nog wat verder aan te scherpen. Resultaten waren ondergeschikt, het proces stond voorop. Zo testte Van der Poel een aantal keren zijn benen door van ver aan te gaan, zoals in de etappe naar Montecatini. Na een halve dag in de aanval werd hij in het zicht van de haven ingerekend, maar wist hij vervolgens nog wel doodleuk de sprint te winnen van een uitgedund peloton en zo zijn eerste zege van 2022 te boeken.
Van der Poel lijkt met andere woorden klaar voor de heilige voorjaarsweken, met als eerste échte ‘tussenstop’ de Ronde van Vlaanderen. Volgens zijn ploegleider Christoph Roodhooft is de oud-winnaar van Vlaanderens Mooiste nog niet “top-top-top”, maar diezelfde Roodhooft acht Van der Poel niettemin in staat om de Ronde van Vlaanderen voor een tweede keer te winnen. Woensdag dokkerde hij in Dwars Door Vlaanderen voor het eerst dit jaar in competitie over kasseien. MVDP begon er vroeg aan, maar kwam pas diep in de finale (noodgedwongen) uit zijn kot om verschillende uitvalspogingen te niet te doen. Finaal belandde hij met Benoot in de finishstraat, waarna de 27-jarige Nederlander de klus relatief eenvoudig klaarde in de sprint.
De generale repetitie voor zondag verliep met andere woorden crescendo. Met Michael Gogl, Jasper Philipsen, Gianni Vermeersch (vorig jaar nog zevende in De Ronde) en Silvan Dillier beschikt Van der Poel ook nog eens over een zeer solide ploeg. De vraag is nu wel welke koerstactiek Van der Poel zal hanteren in Vlaanderen, in de wetenschap dat zijn grote rivaal thuis moet uitzieken en er dus niet bij is.
Ligt alle druk nu op de schouders van Christophe Laporte? – foto: Cor Vos
Voor Jumbo-Visma is het wegvallen van Van Aert een flinke opdoffer, een mokerslag. De Nederlandse formatie is sportief onthoofd en moet nu een nieuwe koerstactiek uitstippelen voor komende zondag. De geel-zwarte formatie beschikt nu niet meer over de topfavoriet, maar heeft met Christophe Laporte en Tiesj Benoot nog wel twee kandidaat-winnaars in de gelederen. Zij moeten het nu doen namens Jumbo-Visma. Beide mannen hebben hun waarde al ruimschoots bewezen, maar kunnen ze het ook als kopman? Dat is natuurlijk de grote vraag voorafgaand aan de Ronde van Vlaanderen.
Op basis van de voorbije weken is Christophe Laporte een van de topfavorieten voor de overwinning. Want vergis u niet, ook de Fransman heeft de voorbije weken laten zien, als nummer twee van de E3 én Gent-Wevelgem, dat hij het in zich heeft om een grote klassieker te winnen. Wellicht staan zondag alle sterren goed voor Laporte. De Fransman is in ieder geval niet te onderschatten. Vergeet ook niet dat hij vorig jaar meezat in de groep met onder meer Sep Vanmarcke en Van Aert, die spurtten om de vijfde plek. Toen zat er weliswaar niet veel meer op bij Laporte (toen nog in het shirt van Cofidis), maar hij lijkt nu stukken beter dan twaalf maanden geleden. Laporte kan een heuveltje over en is bovendien snel aan de meet. Een gevaarlijke combinatie.
Laporte heeft kortom meerdere wapens in huis voor een koers als de Ronde van Vlaanderen, Tiesj Benoot zal het daarentegen moeten hebben van een zware wedstrijd en een solo in de finale. De Belg kan niet terugvallen op een snedige sprint, maar is wel oersterk en kan op goede dagen ontzettend hard met de fiets rijden. Bovendien is Benoot dit voorjaar ook uitstekend op dreef. De 28-jarige Belg maakte als superluitenant al indruk in het Openingsweekend en was afgelopen woensdag nog tweede in Dwars door Vlaanderen. Er was een sterke Mathieu van der Poel voor nodig om Benoot van de zege te houden in Waregem. Heeft hij zondag meer geluk op weg naar Oudenaarde?
Tadej Pogačar – foto: Cor Vos
Over ‘De Grote Drie’ kunnen we nu niet meer spreken, maar met Mathieu van der Poel en Tadej Pogačar staan er nog wel twee superkampioenen aan de start van de Ronde. Van der Poel heeft zich al ruimschoots bewezen in het Vlaamse werk, voor Pogačar is het zijn eerste Ronde van Vlaanderen. De Sloveen won dit jaar bijna elke koers waar hij aan het vertrek stond, maar dat wil niet zeggen dat hij ook in Vlaanderen even fietsles komt geven. De tweevoudige Tourwinnaar is nog altijd een beginneling op kasseien, al werd hij in 2018 vijftiende in de beloftenversie van de Ronde van Vlaanderen. Maar om hem dan meteen in een adem te noemen met Van der Poel…
En toch doen we er goed aan om Pogačar in het rijtje met topfavorieten te plaatsen, gezien zijn intrinsieke talent, stuurmanskunsten, leergierigheid, onverzettelijkheid en winnaarsmentaliteit. In Milaan-San Remo was hij als pure klimmer ook niet in het voordeel, maar wist hij de zwaardere klassiekerrenners wel tot het uiterste te drijven op de Poggio. De Ronde is als wedstrijd nog selectiever en dit speelt een renner als Pogačar alleen maar in de kaart. Wel zal hij zich beter moeten positioneren, wat dat kostte hem de kop in Dwars Door Vlaanderen. Hij bleek daarna ook mens, want in z’n dooie eentje kon hij het gat met het groepje-Van der Poel niet dichten. Toch herpakte hij zich en werd hij in de achtergrond toch nog tiende.
We verwachten hem dan ook op de voorposten, al kan een gebrek een ervaring hem wellicht nekken op de kritieke momenten. Gelukkig voor Pogačar kan hij in Vlaanderen rekenen op enkele ervaren ploeggenoten die het klappen van de zweep kennen. Dan denken we spontaan aan Matteo Trentin, die we normaal ook noteren voor een goede uitslag, en Mikkel Bjerg. De rappe Italiaan was in de eerste maanden van het seizoen ook uitstekend op dreef, maar heeft sinds zijn valpartij in Parijs-Nice moeite om zijn oude niveau te halen.
Kasper Asgreen – foto: Cor Vos
Jumbo-Visma zwaait momenteel de scepter in de voorjaarsklassiekers, maar daarvoor was Quick-Step Alpha Vinyl de toonaangevende ploeg in het klassieke werk. De kaarten zijn echter opnieuw geschud en voorlopig komt de sterrenformatie van Patrick Lefevere er niet aan te pas. Fabio Jakobsen wist met een zege in Kuurne-Brussel-Kuurne nog wel wat te verbloemen, maar wat opvalt is dat Quick-Step in de breedte wordt weggereden door Jumbo-Visma. Ja, er is ziekte en er is pech. Maar het lijkt er toch vooral op dat Lefevere te laat heeft doorgeselecteerd in zijn ploeg. Quick-Step is tot op heden vrijwel onzichtbaar.
Toch kan de formatie zich vasthouden aan enkele lichtpuntjes. Kasper Asgreen, de man die vorig jaar de Ronde van Vlaanderen wist te winnen, koerst namelijk wel gewoon op niveau. De sterke Deen werd knap derde in Strade Bianche en was in de E3 en Gent-Wevelgem ook mee op de momenten dat er gekoerst werd. Asgreen moet voorlopig ook passen onder de verstikkende dominantie van Jumbo-Visma, maar dat wil niet zeggen dat hij zondag ook kansloos is voor de zege. In een koers als de Ronde van Vlaanderen draait het ook om ervaring en taaiheid en dat heeft 27-jarige Asgreen in overvloed.
De vraag is wel of de andere renners van de Quick-Step-roedel de opperwolf zo lang mogelijk kunnen bijstaan. Yves Lampaert is op de weg terug na een bijholteontsteking, maar de Belg verwacht pas in Parijs-Roubaix weer zijn topvorm te benaderen. Florian Sénéchal was in de laatste koersen wel op de afspraak, maar kende pech en kwam ook nog eens hard ten val in Gent-Wevelgem. Bij de inmiddels 36-jarige Zdeněk Štybar beginnen de jaren toch echt te tellen. Of slaagt de Tsjech er toch in om op het juiste moment te pieken? In Dwars Door Vlaanderen leek hij er bij tijd en wijle toch door te komen. Wereldkampioen Julian Alaphilippe is er dit jaar niet bij.
Matej Mohorič en Stefan Küng – foto: Cor Vos
Er zijn maar weinig renners die met Van der Poel en Pogačar naar de streep kunnen rijden. Anticiperen is dus het toverwoord en dat zullen Stefan Küng en Matej Mohorič wel in hun oren hebben geknoopt. De voor Groupama-FDJ uitkomende Zwitser was al derde in de E3 en ook in Dwars Door Vlaanderen (zesde) was hij niet bang om mee de koers te maken. Die optredens zullen hem hebben gesterkt in zijn overtuiging dat hij een koers als de Ronde van Vlaanderen kan winnen. Dat is ook nodig, want verder dan een 41ste plek (2017) kwam hij in zes eerder deelnames niet. Vorig jaar dwarsboomde een val hem nog.
Mohorič heeft al een monumentale zege op zak. De Sloveen van Bahrain Victorious was de beste in Milaan-San Remo. Hij kan de eerste renner sinds Eddy Merckx (in 1975) worden die in een jaar tijd Milaan-San Remo en de Ronde van Vlaanderen wint. Een mooi streven om naartoe te werken, maar ondenkbaar is het allerminst. De superdaler lijkt zijn beste vorm ooit te pakken te hebben en zette zijn sterke lijn na La Primavera voort. Hij werd namelijk vierde in de E3, die toch geldt als de mini-Ronde van Vlaanderen. In Gent-Wevelgem plakte hij daar nog een negende plek aan vast.
Trek-Segafredo brengt ook een zeer sterke ploeg aan de start van De Ronde, met Mads Pedersen en Jasper Stuyven als potentiële afmakers. Pedersen zit al maanden met de Ronde van Vlaanderen in zijn hoofd en liet in aanloop naar De Hoogmis mooie dingen zien. In 2018 werd hij, als 22-jarig broekie, al tweede in deze koers. De Deense wereldkampioen van 2019 is intussen vier jaar verder en lijkt beter dan ooit. Hij wisselt echter topresultaten (zesde in San Remo, zevende in Gent-Wevelgem) af met slechte dagen. Zowel in de E3 als in Dwars Door Vlaanderen kwam hij in het stuk niet voor. Is dat echt, of was dat verstoppertje spelen?
Stuyven kende zeker geen ideale aanloop naar de heilige Vlaamse wielerweek, de Leuvenaar had last van buikgriep, maar deed in Gent-Wevelgem weer nadrukkelijk mee om de zege. Stuyven schaamde zich na afloop voor zijn vierde stek, maar het kan wel een goede opmaat zijn richting Vlaanderen.
Tom Pidcock – foto: Cor Vos
Met Dylan van Baarle (INEOS Grenadiers) en Anthony Turgis (TotalEnergies) zijn er ook nog twee schaduwfavorieten. De Nederlander lijkt nog niet de topvorm van vorig jaar te hebben, maar behoorde in de E3 Saxo Bank Classic en Gent-Wevelgem wel tot de beteren in koers. Dat belooft voor zondag, al moet Van Baarle het wel hebben van een solo. Turgis, de nummer twee van Milaan-San Remo, kan wat meer gokken op zijn sprint, maar doet er toch ook verstandig aan om te anticiperen vooraleer grote kanonnen als Van der Poel en wellicht ook Pogačar zich met de debatten gaan bemoeien.
Maar na Dwars Door Vlaanderen moeten we daar wellicht toch ook nog een vierde topper bijplaatsen. Tom Pidcock kampte half maart nog met maagproblemen, maar is de laatste week plots uit de dood herrezen. De 22-jarige wereldkampioen veldrijden én olympisch kampioen mountainbiken testte zich in de voorfinale van Gent-Wevelgem nog zonder succes. Maar in Dwars Door Vlaanderen was het de kleine Brit die de uiteindelijke kopgroep op Berg Ten Houte deed vormen. In de finale was hij bijzonder bedrijvig en leek hij met veel panache te koersen. Hij werd uiteindelijk derde, maar neemt wel een tas vol hernieuwd vertrouwen mee naar Antwerpen.
Er staan nog meer sterke blokken aan de start. BikeExchange-Jayco rekent op Michael Matthews, die ziek moest opgeven in de Ronde van Catalonië, Luke Durbridge en Luka Mezgec. INEOS Grenadiers kan, naast Van Baarle, ook nog altijd Michal Kwiatkowski en Jhonatan Narváez uitspelen. De Ecuadoraan is dit voorjaar een van de smaakmakers. Ook Ben Turner is erbij, die dit voorjaar al veel indruk heeft gemaakt. Oud-winnaar Alberto Bettiol voert EF Education-EasyPost aan. De Amerikaanse formatie heeft met Jonas Rutsch en Michael Valgren nog twee ijzers in het vuur. BORA-hansgrohe rekent op Nils Politt, die in Dwars Door Vlaanderen voor de vroege vlucht koos, warempel overleefde en zo als vijfde eindigde.
Victor Campenaerts – foto: Cor Vos
Intermarché-Wanty-Gobert zal het in de Ronde van Vlaanderen moeten doen zonder goudhaantje Biniam Girmay. De winnaar van Gent-Wevelgem is inmiddels weer in zijn thuisland Eritrea (waar hij overigens groots werd onthaald) om zich daar optimaal voor te bereiden op de Giro d’Italia. Het is aan Alexander Kristoff (winnaar in 2015), Andrea Pasqualon, Adrien Petit en Taco van der Hoorn om dit verlies op te vangen. Vooral de sterke Noor is altijd op de afspraak tijdens De Ronde. Naast zijn overwinning werd hij ook twee keer derde, twee keer vierde en twee keer vijfde. Zijn vorm belooft weer zo’n topresultaat.
Die andere Belgische ploeg, Lotto Soudal, zal het zonder echte afmaker moeten hebben van de aanval. Victor Campenaerts bewijst al heel het voorjaar over een heel deftig niveau te beschikken en kan mogelijk verrassen. Hij werd al vijfde in De Omloop, zesde in Le Samyn en vierde in Dwars Door Vlaanderen. Verder lijkt het daar ook te moeten komen van Tim Wellens en Brent Van Moer, de aangewezen renners om de koers te doen ontploffen, Florian Vermeersch kan zich wat meer wegstoppen, maar hij kwam wel twee keer ten val in Dwars Door Vlaanderen.
Astana Qazaqstan is door het wegvallen van kopman Alexey Lutsenko, de Kazach brak een week geleden op training zijn sleutelbeen, wat onthoofd. Het zal nu vooral moeten komen van Gianni Moscon, vergeefs op zoek naar zijn beste vorm. Bob Jungels koerst momenteel ook onder zijn niveau, maar kan het excuus inroepen dat hij op de weg terug is na een langere periode van gezondheidsproblemen. Niki Terpstra (TotalEnergies) en John Degenkolb (Team DSM) boekten in het verleden grote successen in het klassiekerwerk, maar dat zijn inmiddels wel vervlogen tijden. Of zien we ze zondag nog een keer schitteren?
Greg Van Avermaet – foto: Cor Vos
Tot slot is het afwachten wat de twee kopmannen van AG2R Citroën, Oliver Naesen en Greg Van Avermaet, in dit veld kunnen bewerkstelligen. Van Avermaet werd dit jaar al derde in Omloop Het Nieuwsblad en reed zeker geen onverdienstelijke Gent-Wevelgem en Dwars Door Vlaanderen, maar in zijn hoogtijdagen hoorde de klassiekerspecialist altijd bij de beteren in het voorjaar. Naesen was vierde in de Omloop, maar werd ziek in Parijs-Nice en sindsdien loopt het allemaal niet meer zo crescendo. In Dwars Door Vlaanderen viel hij hard en gaf hij op. Naesen is een vraagteken.
De volgende namen willen we u ook niet onthouden: Rasmus Tiller (Uno-X), Dylan Teuns, Jan Tratnik (Bahrain Victorious) en Iván García en Alex Aranburu (Movistar). En Søren Kragh Andersen dan? De renner van Team DSM, een van de hoofdrolspelers in Milaan-San Remo en Gent-Wevelgem, zou aanvankelijk niet deelnemen aan de Ronde van Vlaanderen. De Deen is echter toch op het laatste moment opgeroepen als vervanger van Nils Eekhoff en is zeker een van de kanshebbers. Peter Sagan is er dan weer niet bij: de winnaar van 2016 kampt met een vormcrisis en voelt zich niet klaar voor een koers als de Ronde van Vlaanderen. Net als Israel-Premier Tech, dat kampt met te veel ziektegevallen. Een bittere pil voor onder meer Sep Vanmarcke.
Update: Søren Kragh Andersen voelt zich niet goed en moet in extremis passen voor de Ronde van Vlaanderen.
Favorieten volgens WielerFlits **** Mathieu van der Poel *** Christophe Laporte, Kasper Asgreen ** Tadej Pogačar, Stefan Küng, Matej Mohorič * Tom Pidcock, Mads Pedersen, Tiesj Benoot, Dylan van Baarle
Update – Wout van Aert definitief niet van start in Ronde van Vlaanderen
Na het droge, aangename voorjaarsweer van de voorbije weken is het zondag wat koeler. Bovendien kunnen er in de omgeving van Antwerpen en Oudenaarde enkele buien vallen. Het wordt maximaal tien graden. Met windkracht twee á drie waait het niet extreem hard.
De Ronde van Vlaanderen is van bij de start live te volgen via Sporza (vanaf 9.15 uur op Eén) en de Eurosport Player. Eurosport 1 schakelt in om 11.00 uur en de NOS begint nog wat later. Kun je niet kijken? Geen probleem. WielerFlits voorziet je in een liveblog, waardoor je geen moment hoeft te missen.
In de nieuwe RIDE Tourgids blikken we in maar liefst 236 pagina’s vooruit op de Tour
Wanneer je nu onze Toureditie bestelt, krijg je hem de eerste week van juni thuisbezorgd. Tijdens de pre-sale betaal je geen verzendkosten. Snelle beslissers krijgen van ons bovendien een poster met het Tourparcours cadeau!
Nou ik hoop op een ommekeer maar vrees van niet. Het zal dan alleen van asgreen moeten komen. Om nou ineens alaphilippe op te trommelen lijkt mij niet slim. Zijn koersen komen er bijna aan. Laat hem dan maar knallen in Ardennen samen met Remco. En in Roubaix maar hopen dat Yves en Senechal beter zullen zijn
In de polls hier op Wf en op Sporza krijgt Asgreen verrassend weinig stemmen. Hij is toch in vorm en is de winnaar van vorig jaar.
Mooi voor Verhegghe, om de grote Magni meegemaakt te hebben. Voor mij is de eerste Ronde van Vlaanderen die ik meemaakte (naast mijn opa in de zetel), die van 1983. Een voorbeeld van het superbe ploegenspel van de ploeg Post. De soepel ronddraaiende waaier waarbij Ludo Peeters net op kop komt wanneer Jan Raas van achteruit wegschiet, en de snelheid even drukt. Uit het boekje. En zo veel slimmer dan twee ploegmaats die in een beperkte groep in elkaars wiel zitten, zoals je wel vaker ziet.
Over ploegen en ploegenspel gesproken, Alpecin-Fenix en UAE hoeven niet supersterk te zijn voor MVDP en Pogacar om er te staan. WVA gaat het volgens mij net kunnen dankzij zijn sterke ploeg zondag, met één extra pion die de finale mee ingaat. Pidcock (met sterke ploeg) en Küng/Madouas komen zeker ook nog een eind (Le Gac vooruit sturen en zelf anticiperen)… En dan is er nog het enigma Mohoric (met een sterke Tratnik in steun?). Hoe lang is het geleden dat iemand Milaan-San Remo en de Ronde in hetzelfde jaar won? Merckx, want De Vlaeminck greep er net naast… Mohoric naast Merckx, het zou wat zijn. Lotto en Quickstep gaan helaas tekort komen, ondanks de sterke prestatie van Campenaerts vandaag, Total Energies laat ook al duidelijk van zijn pluimen, en Trek zakte er wel zwaar doorheen (niemand in de top 50)… of speelden Turgis en Pedersen verstoppertje? GVA gaat volgens mij de meubelen redden voor AG2R met een vrij dichte notering (maar geen podium zoals vorig jaar).
Wat een prachtig uitgebreide voorbeschouwing, hulde! Ik zou het geweldig vinden als Van Aert de Ronde wint, of Laporte. Jumbo-Visma heeft een prachtige ploeg, ik ben enorm benieuwd hoeveel van deze heren nog overschot hebben als het kaf van het koren wordt gescheiden.
Toch zie ik zelf Van der Poel als grotere favoriet dan Van Aert. Met name omdat Van der Poel iets sluwer en leper lijkt en Van Aert van het type all-in is. Heerlijk om te zien, maar ik hoop niet dat dit hem de zege kost.
Agreed, prachtig stukje tekst, ook hier hulde. Ik ga wel voor Benoot, die kan profiteren van de rivaliteit tussen Poel en Aert.
Benoot zou ook super zijn. Dan heeft ‘ie met Strade en de Ronde twee enorme klassiekers gewonnen, ondanks een toch niet heel groot palmares.
Ik ben heel benieuwd of zondag ook zal blijken dat Jumbo-Visma veel sterker is dan de rest. Zij steken er echt met kop en schouders bovenuit en kunnen gewoon drie renners uitspelen. Dat een renner die 1,5 week geleden zijn eerste koers van het seizoen reed en een ronde renner drie en twee sterren krijgen zegt ook wel wat.
Wat dan? Mijns inziens dat dat 2 heel bijzondere renners zijn. Niet dat ‘het niveau’ van de anderen nu zo slecht is
Dat gevoel heb ik nu wel, bij Quickstep, AG2R, Trek en tot gisteren Ineos valt het voor mij wel wat tegen. Maar misschien is het zondag weer allemaal anders.
Niet Eenkhoorn, maar Roosen start.
Zie meer scenario’s waarin Van Aert kan winnen dan Van Der Poel. Met name mogelijjkheid om op het vlakke langere hoge wattages te duwen en stuge vol te houden. Van Aert heeft ook echt zijn zinnen gezet op de monumenten. Ik zie dus weinig kans voor Laporte.
Ik denk inderdaad dat als Wout kan wegrijden hij het ook kan volhouden met zijn tijdrijder capaciteiten. Heeft Wout Mathieu er echter al een keer afgereden op een Vlaams heuveltje? Kan het me zo snel niet heugen. Al oogt hij dit jaar sterk op zowel de pater, taaien en kemmel en is dus wellicht wat explosiever. Of dat kwam door de wat mindere tegenstand tot zover. Gaan het zien zondag, spannend!
1) De koers wordt hardgemaakt door TJV, en in een kleine groep die overblijft zitten de favorieten geisoleerd behalve TJV die met 3 over zijn (WvA, Benoot, Laporte). Benoot rijdt weg en wint
2) Een klein aantal renners rijdt weg met, wederom, Laporte, en zonder MvdP en WvA. Laporte of iemand anders uit die groep wint
3) De allersterksten blijven over op de streep, en MvdP wint dan
WvA zal ZEKER NIET WINNEN. MvdP laat hem niet rijden, en MvdP verslaat WvA die veel van zijn sprintsnelheid heeft verloren sowieso.
O ja, en MvdP bereikt zijn topvorm in PR, en wint die wedstrijd.
Scenario 2 zie ik niet gebeuren: Van Aert wil deze heel graag en zal niet snel een groepje laten rijden waar hij zelf niet in zit. Ook niet als JV daar meerdere pionnen in heeft. In dat geval zullen de JV mannen uit de koprgroep niet meerijden en er daarmee voor zorgen dat de kopgroep teruggehaald wordt. Gent Wevelgem zal ze alleen maar meer gesterkt hebben in de gedachte dat ze ervoor moeten zorgen dat Van Aert in winnende sitatie komt. De rest moet zich daar volledig voor opofferen.
Ook bij scenario 1 zal het team werken om Van Aert vooraan te houden, betwijfel of ze Bennoot of Laporte echt vooruit durven te sturen. Maar solo zullen ze wellicht mogen.
Scenario 3 lijkt me wel aannemelijk, maar ik zou mijn geld dan op Van Aert zetten. RVV2021 heeft al bewezen dat de sterkste renner wint, en niet degene met de scherpste sprint in normale omstandigheden. De sprint van VDP vond ik vandaag er ook niet zo sterk uitzien.
Bedankt voor de analyse. Ik geef onmiddellijk wat tegengas: In het geval dat het sterkste groepje overblijft, wint WVA met overmacht de sprint. Het is 270km he
Tratnik rijdt de ronde niet?
Neen? Dat is dan een streep door de rekening van Mohoric…
Natuurlijk rijdt Jan Tratnik RVV. Heeft hij zelf laten weten via zijn officiele webpagina en ook in een post-race interview gisteren: https://twitter.com/BHRVictorious/status/1509188847942385674
Gisteren was hij erg sterk en ik heb nog altijd een grote hoop, om Jan volgende jaar in TJV te zien. De man is de machine. Zijn contract met BV loopt uit eend 2022.
Tratnik was in Dwars door Vlaanderen lekker aan het werken voor Pogacar, die zal wel naar UAE gaan.
Il Fiandre, voor mij de mooiste van het jaar. (Al is Roubaix wel de leukste koers.)
De tellers gaan zondagochtend op nul en al wat voorafging speelt geen rol meer, een nieuwe koers begint. Benieuwd of de weergoden nog hun stempel gaan drukken.
3 topfavorieten voor mij: Pogacar (de beste), van Aert (de meest veelzijdige) en vdP (de explosiefste). Zou mooi zijn dat we finaal naar een showdown gaan tussen deze 3 groten van het moment. Mano a mano op de Oude Kwaremont en de Paterberg, het zou de Ronde weer een beetje iconischer maken.
Alaphillipe als dank horse.?. zou hem er graag bij zien, die wacht normaal niet tot de laatste keer paterberg…
Onbegrijpelijk dat Benoot geen ster krijgt.
Gaan grasduinen in oude voorbeschouwingen. In 2009, het jaar na zijn eerste zege, krijgt Devolder 4 sterren, dat is er 1 minder dan Tom Boonen. Ben heel benieuwd hoeveel hij er in 2008 kreeg in de voorbeschouwing (die vind ik niet terug, hoe oud is Wielerflits eigenlijk?). Cancellara, Boonen en Hoste (al drie keer tweede) moeten hoe dan ook een heel stuk hoger gestaan hebben dan Devolder. In de E3 was Devolder 9de geworden, Boonen 8ste (GVA trouwens – toen al! – 3de). Maximaal 1 sterretje voor Devolder, vermoed ik. Benoot verdient dat ook, minstens…
Devolder was ook wel meer een hardrijderstype dan Benoot. Die kon lang alleen overleven tegen achtervolgers.
Ik sluit het niet helemaal uit, maar Tiesj is echt geen winnaarstype. Vraag me ook af of hij de leepheid heeft om ook koersen te winnen waarin hij misschien niet de beste man in koers is.
Één topfavoriet: TJV. Normaal gezien met Van Aert als kopstuk, maar of die met vdPoel, Pidcock, cold-weather Pedersen en zelfs Pogacar naar de meet durft rijden betwijfel ik. Als de aanvallen bergop (zijn sterkste wapen dit jaar) niet voor afscheiding zorgen gaan Benoot en Laporte dus zeker kansen krijgen.
Van der Poel, Pidcock, Asgreen, van Baarle, Küng, Stuyven, Pogacar en andere Campenaertsen die zonder een TJV-renner wegrijden zie ik niet gauw gebeuren. Belangrijke vragen dan: 1) kunnen ze steeds alle aanvallen van TJV meteen beantwoorden en 2) indien niet, komt er dan een moment dat de achtervolging spaak loopt omdat er een andere TJV'er in hun wielen hangt? Of krijgen we toch een onbewaakt moment waarop er een groepje wegrijdt met (with all due respect) iets 'kleinere' namen zoals Narváez, Turner, Van Gestel, Terpstra of Madouas waar de favorieten zich op miskijken…
TJV dus zwaar in de Mapei/QS-rol, maar er kunnen onderweg zovéél onverwachte dingen gebeuren!
ik hoop het Limal, maar andere ploegen zullen Jumbo-Visma in de controlerende rol dwingen en daardoor vraag ik mij af, of zij dat kunnen dragen. Als vanuit diverse kampen wordt gedemarreerd zullen ze nooit alles kunnen pareren vrees ik.
Wat vreselijk jammer wat er met Colbrelli gebeurd is en de daaropvolgende afwezigheid als speler in dit klassieke voorjaar Ook de gehavende Moscon afwezig en Trentin halfslachtig, pak het middenhandsbeentje van Nizzolo mee en je beseft dat de Italianen het nog iets zwaarder hebben dan wij met alle hoop op onze Antwerpse Nederbelg.
Brute baas met bebaarde bakkes ja! Zijn noeste gelaat zal wel in de vlucht van de koers terug te vinden zijn die in de finale de echte beesten in hun nek krijgen.
De dekselse Bettiol is er ook nog en hij was prima begonnen aan het seizoen in Bessèges. Ik ben benieuwd in welke mate de ziekte een impact op hem had.
Ja die hebben ze ook nog inderdaad, ik vrees een DNFje voor Bettiol dit jaar maar de Italianen zullen sterker terugkomen.
Ik houd het op een outsider. Een zwart gele, mohoric of asgreen. Mvdp legt WVA er bijna altijd op mocht dat scenario zich voltrekken. Alleen WVA wordt wel elk jaar sterker en komt dichter bij MVDP. Er komt maw ook een keer een moment dat Wout hem erop legt.
https://www.youtube.com/watch?v=zG3qgu2jQns&ab_channel=Conching
Bummer…. ik verwachtte een mooi wielermoment te gaan terugkijken…
Maar het is wel the moment voor Wout. Ook om (zichzelf) te bewijzen dat hij in een koers samen met vdP WEL kan excelleren en winnen, ipv elke keer net dat beetje kracht of overtuiging lijkt te missen, wat we de afgelopen twee jaar gezien hebben.
Vorig jaar was het verschil in de Ronde en Roubaix juist groter tussen die 2
Ik verwacht een mooie koers met een fantastiesje winnaar!
“Pedersen zit al maanden met de Ronde van Vlaanderen in zijn hoofd”
Ooooow, ik dacht dat “het mes” juist mikte op Roubaix ? Kan zijn dat ik me hierin vergis, maar ook op de website van Trek spreekt hij over het winnen van Roubaix. (interview van 26 Maart 2022)
https://racing.trekbikes.com/stories/trek-segafredo-men/the-mads-mindset
“Mads drove home the morning after Roubaix, still sore from the crash. Then he called his dad. “When we spoke the next day, the first thing I told him was ‘shit happens, I’m going to win next year’.”
Kan natuurlijk best zijn dat hij van de “Ronde” ook een groot doel heeft gemaakt, ik sta bij Mads nergens van te kijken. Maar ik was echt in de veronderstelling dat Parijs – Roubaix zijn hoofddoel was.
Ik weet het niet, maar Parijs Roubaix lijkt idd meer zijn ding dan de vele steile puisten van RVV. Als snelle krachtpatser a la O'Grady of Hushovd. Hoewel Kristoff ook zo'n type is en die won weer RVV…..
Aankomende ronde lijkt het kutweer hem alvast toe te lachen, hoe kouder des te killer is ie.
Eerste instinct zegt Van Aert. Sterkste team, is al het hele voorjaar sterk, lijkt dit jaar goed te pieken richting RvV. Toch twee zaken waarom ik twijfel: z’n sprint lijkt dit jaar aan kracht te hebben ingeboet. Werd in P-N een paar keer moeiteloos opzij gezet door Pedersen en in MSR zat er ook niet veel meer op. Daarnaast lijkt hij de laatste jaren in de koersen waar MvdP bij is toch wat fletser. Laatste twee RvV heeft hij in feite niet aangevallen, moest achtervolgen op Ala in 2020 en vorig jaar enkel reageren op Asgreen/MvdP. Ook PR vorig jaar en MSR dit jaar leek hij wat minder vrijuit te rijden.
Ik vond van aert vorig jaar sowieso iets te afwachtend, leek steeds op zijn sprint in te zetten. Dit jaar kiest hij veel meer zelf de aanval, zoals in de omloop in de E3 prijs waar hij wint. En in Gent Wevelgem waar hij de forcing voerde. Ik verwacht geen afwachtende WvA in de ronde maar wederom een aanvallende WvA en TJv
Er is gewoon veel te weinig aandacht geweest voor dé actie/prestatie uit de Ronde van Vlaanderen 2020. Op het einde van de afdaling van de Stationsberg, bij het oversteken van de spoorweg, gaat de ketting van van Aert eraf. Het sein voor Alaphillipe om aan te vallen, VDP volgt en samen knallen ze richting Taaienberg. Plots zie je in de achtervolging een geel truitje opduiken. Van Aert die vol in de achtervolging gaat, niemand bij machte om met hem mee te springen, waarna van Aert op de Taaienberg het gat dicht op Alaphillipe en VDP. Dat was gewoon een fantastisch sterke actie om dat gat op zo'n 2 kleppers zo snel te kunnen dichtrijden. Ik zie er niet veel die hem dat nadoen. Van Aert zag er op de top van de Taaienberg wel grijs en grauw uit; mogelijk verliest hij daar dat procentje dat hij miste in de sprint.
uitstekende nuance Beer. Ik zorg dat de La Chouffe koud staat, om te proosten op Van Aert.
Daar had vAert natuurlijk ook botte pech, EN was t idd een bijzondere bijhaalactie. Dus die RVV gaat hij wmb vrijuit. Echter omdat hij sinds RVV'20 steeds wat kracht/overtuiging mist in de koersen samen met vdP, is het wel een valide constatering vind ik, en het is aan Wout om er as zondag resoluut mee af te rekenen.
Laat die man toch starten (al was het maar als bliksemafleider) en vervolgens BP en AGR rijden als voorbereiding op WP en LBL. Waarom zijn tijd verdoen in het Baskenland?!
Is dat bevestigd? Ik zie het nog nergens staan.
Als de vorm of het wedstrijdritme nog ontbreekt, is starten in een rittenkoers als Baskenland logischer dan starten in RvV. Zo kan hij mogelijk nog een echte stap zetten en een serieuze rol gaan spelen in de ardennen. Nu blijven aanmodderen in eendagswedstrijden gaat hem die stap niet brengen.
@bartp25 https://www.hln.be/ronde-van-vlaanderen/livestream-ronde-van-vlaanderen-kijk-naar-de-verkenning-van-de-renners-op-de-paterberg-asgreen-kent-ploegmaats-geen-alaphilippe~ad2f2589/
Quik-step heeft haar team bekend gemaakt en daar zit geen Alaphilippe bij
Alle toppers eindelijk aanwezig na de inleidende beschietingen in de voorgaande oefenkoersen om de benen te testen. Het is wel duidelijk dat de meeste voorafgaande Vlaamse voorjaars-koersen niet serieus bemand zijn. Gisteren daargelaten; het lijken slechts openbare (TV) -trainingen en een marketingtruc (flanders classics). Uiteindelijk telt kennelijk slechts de RvV.
Wuyts en Boonen hebben nu Wout aangewezen. Hup Wout. Lets go.
Dus jij vond gisteren de sterkst bezette koers van de Vlaamse klassiekers?
Het is wel grappig dat er in een wedstrijd waar er geen WVA, Asgreen, Stuyven, Mohoric, Girmay, Colbrelli, Laporte en Narvaez er wel wordt gesproken van een goed deelnemersveld maar in een wedstrijd waar er geen VDP, Pogacar, Colbrelli, Pidcock, Lampaert en Trentin er wordt gesproken van een slecht deelnemersveld. In GW stonden Pidcock, Lampaert en Trentin zelfs aan de start. Twee standaarden noem ik dat.
Maximaal 7 graden en een graad of 2 bij de start… Warm blijven wordt een belangrijk element. Misschien dat het vroegtijdig gaat ontploffen omdat bepaalde individuen zich liever warm rijden dan koud blijven volgen. Heb er zin in!
Ojee, de concurrentie mag hopen dat vdp het niet te koud krijgt.
haha @koers, helemaal niet aan gedacht. Ja die gaat zich waarschijnlijk weer warm trappen.
Hoe zwaarder de koers hoe minder kans MVDP heeft in de sprint. Andersom geldt voor WvA. Als Pedersen of Pogacar er nog bij zitten zal het tussen die twee gaan.
Daar zou je goed gelijk in kunnen hebben, en in dat geval zelfs gewoon Pedersen. Alleen denk ik dat Pedersen niet mee alle bergjes overkomt met de matadoren
Er zijn gewoon diverse gelijkwaardig te achten kanshebbers. Niet te doen om er een boven te plaatsen. Ze hebben allemaal hun sterke en zwakke kanten en er kunnen altijd onverwachte dingen gebeuren. Van Aert kan winnen, Van der Poel ook, Pogacar ook, Asgreen ook, Pedersen ook, Benoot ook, Laporte ook, Pidcock ook, Campenaerts ook, en nog wel een paar ook;-)
Niets mooier dan dat de combinatie van geluk, toeval, en vorm van de dag de doorslag gaat geven.
Eigenlijk moet het gewoon Van Aert worden als alle logica gerespecteerd wordt; – Vorm; die zit wel goed – Ploeg en omkadering; die zit wel goed – Parcours; praktisch op maat – Steun; thuiswedstrijd en publiek langs de route dus daar zal het ook niet aan liggen – Concurrentie; half QS in de lappenmand, verder wat renners in vorm maar echt superdominant zijn ze niet.
De omstandigheden zijn ideaal voor Wout, veel beter wordt het niet. Maar het blijft koers en die moet nog maar even gereden worden. Goed aankleden en blijven eten. Kou is tot daar aan toe maar als er ook nog regen bij komt kijken kon het wel eens een slagveld van jewelste worden.
Klopt, maar met vd Poel en Pogacar misschien ook al Pidcock heb je ook tegenstanders van wereldklasse. En Asgreen was vorig jaar ook sensationeel. Dus ondanks dat alle seinen op groen staan is het geen uitgemaakte zaak.
Laat maar, uitval door ziekte had ik voor het gemak even niet meegenomen in de overwegingen. Zal gisteren rond 17:00 uur wel flink buikpijn gekregen hebben.